Zondag 2 augustus Cambodja here we come

Zaterdag 2 augustus. Cambodja here we come

Na een lekker ontbijtje worden we om 8 uur opgehaald met de boot bij ons hotel. Dat is nog eens een luxe, niet een eind te hoeven sjouwen met onze rugzakken over modderige paden...
Met een kalm gangetje tuffen we langs de mooie eilanden , genieten van het weidse uitzicht en bereiken rond een uur of 9 weer de wal. Hier worden we opgewacht door een 'belangrijke ' man. Hij zegt dat hij voor ons de visa gaat regelen.. We gaan nl. met een grote bus met veel mensen en dan kan het nogal eens lang duren bij de grens. Wij waren eigenlijk van plan het zelf te doen, de bus uit te stappen de grens over te lopen en daar weer in te stappen. Maar dat is niet de bedoeling. Bijna alle andere mensen regelen het ook via hem ($10 extra per visum ) , en wij trappen er dus ook in. We moeten onze passen in leveren, papieren invullen en rond een of 10 is alles geregeld om in de bus te stappen. Onze gezellig Hollandse jongens zitten ook weer in de bus, dus dat is gezellig. Zij gaan naar Siem Riep, waar wij ook nog heengaan. We lopen een paar honderd meter en daar staat onze grote bus klaar. Dat ziet er goed uit. We stappen in en rijden naar de grens met Cambodja. Binnen een uurtje zijn we er. We moeten allemaal uitstappen en een paar honderd meter doorlopen tot bij allemaal restaurantjes. Dat is slim geregeld natuurlijk... Na een tijdje wachten krijgt iedereen honger en dorst en besluit je toch maar wat te kopen. We hebben geen Cambodjaans geld, maar dat is natuurlijk geen probleem: dollars of Laotiaans geld, alles is welkom. We delen cola met 'onze' jongens en wachten, wachten en wachten. De mensen die het individueel geregeld hebben lopen al door. Na ruim een uur komt onze 'belangrijke' man en wuift dat we door kunnen lopen. Hij heeft alle paspoorten in een grote stapel bij zich. We stappen de bus in en krijgen ons belangrijke document met visum weer terug. Hij stapt uit en rijdt terug omd e volgende lading toeristen te 'helpen'.
De busreis verloopt voorspoedig. Cambodja lijkt veel op `Laos, maar een paar belangrijke verschillen zijn nu al te merken: de wegen zijn veel slechter. Bij alle huizen staat een grote waterpot ( het lijkt een grote witte vaas van ruim een meter doorsnede). Het regenwater loopt erin en zo hebben ze altijd genoeg water. De huizen lijken op wat hogere palen te zijn gebouwd ( overstromingen?) en overal langs de weg staan een soort zwarte pannen met deksel. Dat is de vuilnisbak, maar het merendeel van het afval gooien de mensen op de grond of gewoon uit de bus. Flesjes, zakjes, papiertjes, pitten, schillen. Het maak VEt niet uit. Het is een zooitje op veel plekken. In de bus vragen we of we dezelfde dag nog naar Mondulkiri kunnen reizen. Dat blijkt niet mogelijk, maar wel de volgende ochtend.
Martinus kiest een groot hotel uit. Deze blijkt vlakbij het busstation en naast de Pagode te liggen. Dat is handigl De bus stopt er vlakbij. We lopen naar het hotel. Een enorm in Franse stijl gebouwd gebouw gelegen aan de Mekong met houten trappen, een ruime kamer en alles op loopafstand.
We lopen een rondje door het stadje en kopen bij het minibus busstation een kaartje voor Mondulkiri voor $7 per persoon. Het wordt een airco busjes voor 25 personen, dus dat moet te doen zijn. Om 8 uur vertrekt ie en hij doet er 5 uur over. Dus dat valt mee.
We drinken een biertje op het eerste terras die we deze reis tegenkomen. Gelegen aan de ons inmiddels vertrouwde Mekong. Prachtig uitzicht op het water en op het onweer in de verte. De ene flits na de andere... We gaan op tijd slapen