Hanoi maandag 13 juli De eerste dag in Hanoi

Rond 7 uur stonden we op. Na het doucehn, wat in- en uitpakken en wat rommelen , liepen we de straat op om te ontbijten. Schuin tegenover het hotel verkochten ze noodlesoepjes, bouillon, gebakken tofu, wat ondefinieerbaar vlees ( gehakte hond?), verse kruiden, gembersaus en rode peper.
De bouillon kwam uit een derutje naast de verkoopster. DE pannen met heet water, waar de noodles en groetnes even in gekookt werden stonden op te soep te borrelen. Een eindje verderop werd de tahoe gefrituurd.
De thee stond klaar in een grote ketel. AAn weerszijden van de straat stonden lage en hoge krukjes. De lage om op te zitten, de hoge dienden als tafeltjes. DE bouillon werd in kommetjes gegoten, alle ingrediënten toegevoegd, een lepel en twee stokjes erbij en klaar is kees. Lekker alles naar binnen slobberen.
De hele buurt leek hier te komen eten, van jong naar oud, van arm naar rijkj. Na afloop minitandenstokers om de restjes weg te pulken.

Terug in het hotel zocht Jeroen de dischtbijzijnde supermarkt op. WE wilden wat inkopen doen en langs het Hoan Kiem meer lopen. Deze ligt nl. vlak bij ons hotel.
WE leipen ons hotelletjes uit richting de kathedraal. Martinus zag een hip koffietentje ( orriberry) en daar hadden we wel zin in.

Binnen verkochten ze ( behalve heerlijke koffie) prachtige keramieke kommetjes, theepotten, schaaltjes, rijstwijnkaraffen. Ik kon de verleiding niet weerstaan en kocht drie mooie handgemaakte kommetjes om deze vakantie te gebruiken.

Daarna naar de supermarkt, DAt was een genot. WE kochten een thermoskan, koofiezetapparaatje, thee, koffie, tamarindesnoepjes en water... veel water. Het is nu al heel erg heet....

Hierna liepen we langs het meer. Een zacht briesje waaide over het meer onze kant op. Heerlijk. Overal staan bankjes onder prachtige oude bomen, tamarinde en liaanachtige bomen. In het meer staat een kleine tempel: Thap Rua. De schildpadtempel. EEn legende vertelt dat in 1500 de hemel de veroveraar " Le Thai To" een magisch zwaard zond. Deze gebruikte hij om de Chinezen uit Vietnam te verdrijven. Na de oorlog kwam er een gigantische gouden schilpad, greep het zwaardd en verdween in de diepte om het zwaard terug te herstellen en terug geven aan de rechtmatige eigenaar.

We liepen om het meer heen naar de " Rode Brug" die hier een hele andere betekenis heeft dan de Rode Brug in Utrecht. Via deze brug kwam je bij de Ngoc Son Temple. Deze tempel staat op een minieilandje. Het is een prachtige tempel met Boeddha's , wierookstokjes, klokken en een enorme gong. Hij was ongeveer twee meter breed en had de vorm van een guillotine.
De tempel is opgericht voor generaal Tron Hung Dao, die de Mongolen verdreef in de 13e eeuw.
In een enorme glazen bak stond een enorme opgezette schildpad van ruim twee meter lang. Hij woog 25o kg.

IN de schauw van de bamboebomen dronken we wat water en raakten we aan de praat met een aantal jongens en meisjes in de leeftijd van 5-10 jaar. Ik vroeg aan de vader of ik ze op de foto mocht zetten. Dit mocht. De kinderen begonnen in het Engels vragen te stellen :" How are you? What's your name? En ze begonnen te tellen. Dat was erg leuk. Intussen werden de kinderen en wij door talloze andere bezoekers ook op de foto gezet.

Langs de oever van het meer stond ook nog een standbeeld van koning Tu Thai To. Hij maakte Hanoi tot hoofdstad in 1010. Hij noemde de stad toen Thang Long ( zwevende draak)

IN 1802 kreeg de stad zijn huidige naam ( the city in the bend of the river). hij werd gegeven door door Tu Du, In die tijd werd Hanoi ook de hoofdstad van heel Vietnam. Deze functie bleef hij behouden, ook tijdens de Franse bezetting van 1902 tot 1953.

Tijdens de American War, bombardeerde de Amerkanen grote delen van Hanoi. Een belangrijk doel was de enorme brug van bijna 2 km lang (Long Bien Bridge). Dit lukte ook vele malen. Maar elke keer werd hij weer door de Vietnamesen opgebouwd. De brug wordt nu gezien als een symbool van volharding en kracht van de Vietnamesen.

Avond in Hanoi

Na een verkwikkende douche en een lange siësta, gingen we rond half 6 op pad naar een oud deel van de stad " the old quarter"We liepen door de smalle overvolle straatje vol met verkopers, eet -en drinkstalletjes. Op een grote rotonde kreeg ik van twee 'aardige' vrouwen een gefrituurd hapje aangeboden. Ik trapte erin en werd gevraagd om een foto te maken. Toen maakten ze een foto van mij met hun hoofddeksel op . Daarna moest ik voelen aan de buik van een van de vrouwen die zwanger was, het kindje schopte zowaar. En toen... moest ik betalen! Ik wilde ze iets kleins geven, maar zo makkelijk kwam ik daar niet vanaf. Ze wilden steeds meer. Uiteindelijk betaalde ik 200.000 dong voor een zakje gefrituurd fruit en een paar foto's. Maar ja.

We liepen verder, maakten mooi foto's in de schemering. Bij een klein stalletje begonnen ze aan het eerste drankje van de dag Bia Hoi. Heerlijk vers gebrouwen tapbier. Dit wordt elke dag opnieuw gebrouwen en gaat ook dezelfde dag op. In grote ketels stond het bier klaar. We waren de eerst klanten, want de eerst paar glazen schuimden teveel en werden weggegooid. Maar daarna kwam het heerlijk gekoelde bier. Voor 5 K ( 5000dong) per glas. Dat betaal je ook voor een kopje thee.
Terwijl de biertjes voor ons getapt werden, stond de volgende klant al te wachten. Een Vietnamese man met een grote rode afsluitbare rode emmer.Om deze te vullen werd er eerst een ouderwetse weegschaal tevoorschijn gehaald. De emmer werd er bovenop gezet en de tap opengedraaid. Bij vier kilo stopten ze de tap, werd er geld betaald en verdween de man op zijn brommertje met de emmer richting Hoan Kiem Lake.

We liepen door op zoek naar een leuk eettentje en vielen voor een terras met mooie rieten lampjes bij elk tafeltje. Er zaten heel veel Hanoiezen te eten, dus dit leek ons wel wat. We gingen bij een leeg tafeltje staan. Een jongen met blocnote ( die schijnbaar de tafeltjes regelde) keek ons vertwijfeld aan. Aangezien we niet van plan waren weg te gaan tikte hij een vrouw aan, die er ook zat te eten. WAt bleek: niemand van de bediening kende Engelsm dus zij moest vertalen. Dat deed ze heel goed.
De menukaart bestond uit allerlie Vietnamese specialiteiten, zoals orgaanvlees, hondensmaakvlees ( maar het was geen hond, verzekerde ze ons) het smaakte alleen maar zo. Allerlei onderdelen van het varken, gekookt, gebraden, gefrituurd. Het duizelde ons een beetje, en ook de 'rioollucht' die rond ons tafeltje hing deed ons wel het een en ander vermoedden over de smaak van de 'specialiteiten". We vroegen haar advies en bestelden twee gerechten`; het orgaan vlees en het gerecht van de niet-hond. Intussen kregen we een bakjes met koude noodles, komkommer met gemalen pinda's en zout en alles verschillende bakjes om te dippen. Vissaus, iets zuurs, iets zouts en iets ondefinieerbaars.
Toen kwam het eten:
-het eerste bakje stonk. het was een bouillon met groentes, gebakken uien en twee soorten vlees. Het ene was heel vet, het ander was iets krokants, best oke
-het ander bakje bestond uit darm? het leek een beetje op intkvissringen, gebakken stukjes groentes. Het was best te eten, maar al snel hadden we alle drie 'genoeg'

Na deze fantastische kennismaking zwierven we nog wat door the old quarter, maar het was er superdruk. Dus besloten we bij het meer te gaan zitten. Martinus zocht een plekje langs de oever en Jeroen en ik haalden bier en chips bij de supermarkt. Toen Jeroen en ik terugkwamen zat Martinus te praten met een jonge vrouw en haar vriend. Vietnamesen zijn heel vriendelijk en ze willen allemaal hun Engels verbeteren door met buitenlanders te praten. We kletsten, zongen liedjes voor elkaar en leerden een aantal kinderen een klapspelletje aan. het was echt supergezellig.

Om 11 uur verlieten we het prachtig verlichte park, zeiden onze nieuwe 'vrienden' gedag, wierpen kushandjes over en weer en liepen naar ons rustige hotelletje.