in the jungle

Ver4 en 5 augustus in the jungle...
Om 5 uur werd ik wakker. Het begon al een beetje licht te worden. Ik zette een kopje thee en hoorde getrommel in de verte. Ik vroeg me af of er een tempel in de vallei achter ons huis was. Daarna begon een man te zingen, anderen antwoorden. Daarna getingel van bellen en belletjes en er klonk een melodie van een xylofoon. Het klonk heel mooi en ik lag er stil naar te luisteren. Langzaam werd het lichter en probeerde ik te kijken in de vallei achter het hotel of ik iets kon zien, maar er staan teveel bomen en struiken. De vrouw van het hotel vertelde dat er vannacht iemand overleden was en dat de monniken het lichaam begeleidden.
OM half 7 waren we bij het Green House Restaurant en bestelden een heerlijk ontbijt van gebakken eieren met brood en een pannenkoek. Er reed een landcruiser voor en onze gids kwam zich voorstellen. Het was een jonge man ( naam ben ik kwijt0 ik schat midden twintig. Hij had een enorme rugzak, waar eten en water in ging. We laadden onze bagage in en reden over de grote weg richting Phnom Pen. Glooiende heuvels met hier en daar bossen van naaldbomen. Dat was gek, die hadden we hier nog niet gezien. We zitten natuurlijk een stuk hoger, zo'n 800m boven de zeespiegel. Na een klein half uurtje rijden gingen we van de grote weg af en stopten bij de boswachter. Onze namen werden geregistreerd en daarna reden we door naar een boerderij. Hier stapten we uit, werden de spullen uitgeladen . De hele familie zat onder het huis. De afwas werd gedaan, er werd gegeten. 10 klein puppy's lagen te slapen en de tweed gids ( die geen Engels sprak) kwam de trap af en werd voor gesteld als Mister No. iedereen moest 2 liter water meenemen, rugzakken op en daar gingen we. Eerst over de akkers van de familie Ze verbouwden er bananen, cashewnoten, kokos, chilli, cassave, aardappels, pompoen, kruiden en natuurlijk rijst. De gids vertelde dat veel mensen van het Bohnungvolk zes jaar op een plek verblijven. Het bos kappen, akkers aanleggen, de grond gebruiken en daarna verder trekken. Ze verbranden de akkers en bomen om de grond vruchtbaar te maken en komen na 6 jaar weer terug.
Het lopen ging in het begin heel gemakkelijk. We liepen over een breed zandpad, het zonnetje scheen, maar het was noet niet echt warm.
Na een halfuurtje lopen stopten we even. We moesten lange broeken en mouwen aan doen. De broek moest in de sokken ( tegen de bloedzuigers) en we moesten ons insmeren met zonnebrand en Deet. Dit deden we natuurlijk braaf., want nu ging het echte werk beginnen. We verlieten het grode pad en namen een piepklein weggetje het bos in.
Hoe moet ik de jungle omschrijven: alle schakeringen groen die je je maar kunt voorstellen van enorm hoge bomen ( sommige meer dan 100 jaar oud), palmen, lianen, bamboe, hoge en lage stuiken en op de grond lagen gele en bruine bladeren, stokken, bomen, paddestoelen. Alles prachtig gekleurd door het gefilterde zonlicht. Overal om ons heen krekels, cicaden die om het hardst begonnen te roepen als we in de buurt kwamen. AF en toe hoorde je een vogel roepen ( o.a. Honrbills). We liepen dwars door het struikgewas. Als de gidsen dachten dat er een aap in de buurt was, sprongen we over beekjes, glibberden oer modderpaden, klommen over rotsblokken en dat alles bij een temperatuur ver boven de 20 graden en een luchtvochtigheid waar je U tegen zegt.
Binnen de kortste keren dropen we allemaal van het zweet ( de gidsen ook). Alles was doorweekt, tot op je ondergoed.
Bij de eerste stop moesten we onszelf controleren op bloedzuigers. Een paar minizuigertjes waren in onze broekspijpen gekropen. Kleine stroompjes bloed stroomden gestaag uit de wonden. We sloegen ze van ons af en de gids verbrandde ze met zijn aansteker. We vroegen waarom hij dit deed, maar kregen geen duidelijk antwoord.
Ineens werd de gids heel opgewonden, kom kom gebaarde hij, en sst. voorzichtig lopen tussen de ritselende bladeren en krakende ondergrond. Heel langzaam slopen we vol verwachting door de jungle. Ik voelde me een soort commando en ineens: ja hoor. Daar sprong een aap ( een Doug) van de ene boom naar de andere. " Camera" gebaarde de gids. Hij pakte de mijne en probeerde hem op de foto te zetten. Doodstil slopen we dichterbij om ook een glimp van het dier op te vangen. Dit viel niet mee. Meestal zaten ze doodstil in de vork van een tak, dezelfde kleur als de boom, hoog in de toppen. Je zag ze alleen als ze verstoord werden ( door ons) en ze van de enen top naar de andere sprongen, nee eigenlijk vlogen. Enorme afstanden legden ze af.
Af en toe probeerde de gids de apen te lokken met gefluit op een blaadje.
We werden steeds beter in het stil lopen, over takken klimmen, lianen met stekels te ontwijken en geen geluid te maken. En in het spotten van bewegende boomtoppen. Dit is wel erg lastig als je constant op moet letten waar je je voeten neerzet.
Na een halve dag speuren, snel lopen, stilstaan, omhoog kijken, camera klaarhebben, zweet afvegen, de gids volgen stopten we bij een stroompje en een kleine waterval.
De lucht begon te betrekken en het begon te regenen. Eerst zachtjes, maar daarna steeds harder en harder.. We werden nog nauwelijks nat vanwege het enorm dikke bladerdak boven ons. De gids had een lekkere afhaalmaaltijd bij zich: rijst, vlees en groentes en een zakje vissaus. Dit smikkelden we lekker op. En als toetje heerlijk zoete Rambutan.
Toen gingen we verder in de stromende regen, want de bladeren hielden het niet meer tegen. De gidsen trokken zo'n wegwerpponcho aan ( wit met gekleurde bolletjes) maar Martinus en ik vonden het heerlijk om in de regen te lopen. WE lieten het water lekker op ons lijf kletteren. We waren toch al helemaal nat. de regen was warm en we werden zo lekker schoongespoeld. De apen lieten zich niet meer zien. We liepen verder naar de farm, waar we zouden overnachten.slag volgt....