maandag 27 juli Nachtelijke beslommeringen

maandag 27 juli Nachtelijke beslommeringen en plannen

Afgelopen nacht werd ik om half 2 wakker van Martinus die in bed kroop. Hij vertelde dat hij niet goed geworden was op de wc. HIj was flauwgevallen en kwam na een tijdje bij. Hij bloedde uit drie wonden aan zijn hoofd. ik ontsmette alles en bleef de rest van de nacht half wakend slapen en keek hoe het met hem ging.
De volgende ochtend voelde hij zich nog niet goed, maar we moesten verkassen naar een ander hotel. Gelukkig waren de mensen heel aardig: de nieuwe hoteleigenaar ( broer van onze huidige) was toevallig in het hotel. Hij hielp in de keuken met het ontbijt. Hij maakt voor Martinus een heerlijk bouillon met rijst en haalde daarna met zijn brommer een voor een onze rugzakken op en daarna ons. Eerst Jeroen en toen Martinus en ik tegelijk. We namen afscheid van de super aardige mensen en Lola ( de hotelkat).
Het hotel ligt vlakbij de Mekong in een hele rustige buitenwijk. We legden Martinus in bed en gingen plannen maken. We hadden nl. meerdere opties en veel te weinig tijd om alles te realiseren:
we wilden nog terug naar Vietnam, maar ons visum verloopt daar al op 7 augustus. Een nieuw visum aanvragen duurt 3 dagen en je moet een dag het land uit....
Niet naar Cambodja?
Snel Laos uit en wel naar Cambodja?
Naar Vietnam en Cmbodja?
Na alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen te hebben, besloten we in Laos te blijven. Het zuiden van Vietnam te laten voor wat het is ( ideetje voor een andere keer) en daarna door te reizen naar Cambodja.
We boekten de busreis en een hotel in Vientiane onze eerste stop. Daarna gingen we dollars halen voor het visum en bezochten nog een mooie tempel tegenover het hotel. Er zat een monnik piepklein vel over been zwart katje te voeren ( sardientjes in tomatensaus). We raakten even aan de praat. Hij vertelde dat hij uit Vientiane kwam. Daar had hij vijf jaar boeddhisme bestudeerd en dat hij nu in Luang Prabang woonde. Wij mochten de kat een naam geven ( mensen in Laos geven de dieren geen namen). We noemden haar Blackie.
Martinus bleef de hele dag slapen, maar kwam er 's avonds even uit voor een wandelingetje naar de rivier. We besloten daar lekker te gaan eten en zaten rustig op een mooi terrasje met uitzicht op het water. na vijf minuten begon het te waaien, te stormen en barstte een bui los. Ondanks de parasols die naarstig werden neergezet, werden we toch behoorlijk nat. Je kon niet echt binnen zitten, maar er was wel een kleine bar, waar je droog zat. Dit deden we en kregen een inkijkje in het Laotiaanse familieleven. Achter de bar stond een bed, waar de familie ( of een deel slaapt). Onder het terras is het huis met een ( niet zo schone) wc, waar mMartinus gebruik van moest maken. Het eten was superlekker ( Martinus hoefde nog niets). We liepen rustig teug naar het hotel en gingen slapen, want de volgende dag zouden we om 6 uur opgepikt worden...