zaterdag 25 juli, tempes en het Koninklijk Paleis
Door: helma
Blijf op de hoogte en volg Helma
25 Juli 2015 | Laos, Luang Prabang
Zaterdag 25 juli Luang Prabang Tempels en the Royal Palace
Rond 8 uur stonden we op en openden het raam. De regen was opgehouden, maar het is nog wel bewolkt. We aten in het hotel op het overdekte terras. Je kon van alles bestellen, allerlei soorten gebakken ei, hamburger of pannenkoek. Als drankje een milkshake en koffie en thee.
We gingen een wandeling doen door de stad, enkele tempels bezoeken en het koninklijk paleis.
Luang Prabang heeft 33 tempels verspreid over de stad en het staat op de Werelderfgoedlijst. De oude binnenstad heeft Franse allure ( het is Franse kolonie geweest) en er heerst een gemoedelijke sfeer. We lopen naar de eerste tempel Phat Pusi, die je al van verre ziet liggen, want hij staat op een 100 meter hoge heuvel. Via een achterafstraatje klimmen we langzaam omhoog. De huizen houden op om plaats te maken voor een soort bospad. Hoge bomen geven lekker veel schaduw. Na een minuutje of tien komen we weer bij een aantal huizen en de ticketoffice. Voor 20.000 kip per persoon mogen we verder. We klimmen via een aantal trappen hoger en komen langs allerlei soorten Boeddha's verscholen tussen bomen, struiken en bloemen. Bovenaan ( bij de Stupa) is het een drukte van belang. Hele families zitter er te eten op matjes en op de muurtjes langs de Stupa. Verkopers staan met bladen vol bakjes rijst, groentes en vlees. In een ruimte bij de tempel zitten de monniken ook te eten. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de stad, de twee rivieren en in de verte het vliegveld.
We lopen via de andere kant weer naar beneden en krijgen van een Indonesiche dame een geel/goud/rood armbandje uitgereikt: voor liefde, geluk en alle goedheid in de wereld. We spreken haar aan en ze begint in het Nederlands terug te praten. Wat blijkt, ze heeft in Delft gestudeerd , architectuur. Maar woont nu weer in Jakarta. Ze geeft iedereen die ze tegenkomt een armband en er ontstaat hierdoor een kleine file van wandelaars, maar niemand vindt het erg.
We komen uit bij de rivier, waar vele guesthouses, hotels en restaurants liggen. Bij elke ingang van een huis staan altaartjes met offers en velen met een paraplu erboven. We drinken naast de rivier een kopje koffie met een croissant ( invloed van de Fransen) en genieten van het uitzicht. Af en toe vaart er een boot voorbij, alle boten zijn hier heel lang en dun.
We lopen verder tot de bocht in de rivier. Tijdens het droge seizoen kun je hier via een bamboebrug naar de overkant, maar in het regenseizoen ( zoals nu) is hij weggeslagen. Een paar steunen in het water geven aan waar hij oorspronkelijk stond.
's Middags bezoeken we het Koninklijk Paleis. en de bijbehorende tempels. In de tuin wordt gewerkt aan een boot ( ruim 20 meter lang) voor de beroemde 'dragonboatrace' De lange smalle houten boten zijn prachtig versierd met houtsnijwerk en beschilderd met zwarte en gouden verf. Voorop natuurlijk een drakenkop, het lijf is de zijkant en de achterkant is een gekronkelde staart. Deze race wordt elk jaar gehouden aan het einde van het regenseizoen ( september of oktober) en heet Nam Kahn.
Het voormalige paleis is in 1904 gebouwd door de koning Sisavan Vong . Hij woonde er van 1905 tot 1959. Het bestaat uit een prachtige ontvangsthal met houten vloer, rood plafond en veel goud De muren zijn versierd met Japans mozaïek van gekleurd glas.
De troon met veel goud en versiersels staat in het midden opgesteld.
Achter de ontvangstzaal zijn de veel soberder ingerichte slaapkamers van de koning en koningin, veel boeddha's , een eetzaal en een soort bibliotheek ( met ook Nederlandse boeken).
In de tuin het voormalige wagenpark bestaand uit twee Lincoln Continentals, een jeep, een soort speedboat en een oude Citroen (snoek).
We raken intussen aardig vermoeid van de warmte en alle prachtige indrukken. We gaan terug naar het hotel. Onderweg halen we vers fruit en yoghurt als lunch en gaan dan lekker een siësta houden.
Als we wakker worden schijnt zowaar de zon! We bezoeken de plaatselijke ( en enige) supermarkt ( in handen van de Chinezen) en dineren in een prachtig restaurant aan de rivier Tamarinde. Hij wordt geprezen om zijn specifieke smaken. dat bleek ook. We raakten niet uitgepraat over de lekkere gerechten die je met je rechterhand en stickie rijst moest opeten. Tamarinde geeft ook kookcursussen en we besluiten op internet naar de lekkere recepten op zoek te gaan. Bijvoorbeeld naar de gestoomde vis in bananenblad en kokosnootmelk.
Als we thuiskomen in het hotel begint het te stortregenen. We drinken nog een biertje op het terras, ik schrijf in mijn dagboek, Jeroen zit te lezen terwijl de regen lekker op het dak klettert.
Rond 8 uur stonden we op en openden het raam. De regen was opgehouden, maar het is nog wel bewolkt. We aten in het hotel op het overdekte terras. Je kon van alles bestellen, allerlei soorten gebakken ei, hamburger of pannenkoek. Als drankje een milkshake en koffie en thee.
We gingen een wandeling doen door de stad, enkele tempels bezoeken en het koninklijk paleis.
Luang Prabang heeft 33 tempels verspreid over de stad en het staat op de Werelderfgoedlijst. De oude binnenstad heeft Franse allure ( het is Franse kolonie geweest) en er heerst een gemoedelijke sfeer. We lopen naar de eerste tempel Phat Pusi, die je al van verre ziet liggen, want hij staat op een 100 meter hoge heuvel. Via een achterafstraatje klimmen we langzaam omhoog. De huizen houden op om plaats te maken voor een soort bospad. Hoge bomen geven lekker veel schaduw. Na een minuutje of tien komen we weer bij een aantal huizen en de ticketoffice. Voor 20.000 kip per persoon mogen we verder. We klimmen via een aantal trappen hoger en komen langs allerlei soorten Boeddha's verscholen tussen bomen, struiken en bloemen. Bovenaan ( bij de Stupa) is het een drukte van belang. Hele families zitter er te eten op matjes en op de muurtjes langs de Stupa. Verkopers staan met bladen vol bakjes rijst, groentes en vlees. In een ruimte bij de tempel zitten de monniken ook te eten. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de stad, de twee rivieren en in de verte het vliegveld.
We lopen via de andere kant weer naar beneden en krijgen van een Indonesiche dame een geel/goud/rood armbandje uitgereikt: voor liefde, geluk en alle goedheid in de wereld. We spreken haar aan en ze begint in het Nederlands terug te praten. Wat blijkt, ze heeft in Delft gestudeerd , architectuur. Maar woont nu weer in Jakarta. Ze geeft iedereen die ze tegenkomt een armband en er ontstaat hierdoor een kleine file van wandelaars, maar niemand vindt het erg.
We komen uit bij de rivier, waar vele guesthouses, hotels en restaurants liggen. Bij elke ingang van een huis staan altaartjes met offers en velen met een paraplu erboven. We drinken naast de rivier een kopje koffie met een croissant ( invloed van de Fransen) en genieten van het uitzicht. Af en toe vaart er een boot voorbij, alle boten zijn hier heel lang en dun.
We lopen verder tot de bocht in de rivier. Tijdens het droge seizoen kun je hier via een bamboebrug naar de overkant, maar in het regenseizoen ( zoals nu) is hij weggeslagen. Een paar steunen in het water geven aan waar hij oorspronkelijk stond.
's Middags bezoeken we het Koninklijk Paleis. en de bijbehorende tempels. In de tuin wordt gewerkt aan een boot ( ruim 20 meter lang) voor de beroemde 'dragonboatrace' De lange smalle houten boten zijn prachtig versierd met houtsnijwerk en beschilderd met zwarte en gouden verf. Voorop natuurlijk een drakenkop, het lijf is de zijkant en de achterkant is een gekronkelde staart. Deze race wordt elk jaar gehouden aan het einde van het regenseizoen ( september of oktober) en heet Nam Kahn.
Het voormalige paleis is in 1904 gebouwd door de koning Sisavan Vong . Hij woonde er van 1905 tot 1959. Het bestaat uit een prachtige ontvangsthal met houten vloer, rood plafond en veel goud De muren zijn versierd met Japans mozaïek van gekleurd glas.
De troon met veel goud en versiersels staat in het midden opgesteld.
Achter de ontvangstzaal zijn de veel soberder ingerichte slaapkamers van de koning en koningin, veel boeddha's , een eetzaal en een soort bibliotheek ( met ook Nederlandse boeken).
In de tuin het voormalige wagenpark bestaand uit twee Lincoln Continentals, een jeep, een soort speedboat en een oude Citroen (snoek).
We raken intussen aardig vermoeid van de warmte en alle prachtige indrukken. We gaan terug naar het hotel. Onderweg halen we vers fruit en yoghurt als lunch en gaan dan lekker een siësta houden.
Als we wakker worden schijnt zowaar de zon! We bezoeken de plaatselijke ( en enige) supermarkt ( in handen van de Chinezen) en dineren in een prachtig restaurant aan de rivier Tamarinde. Hij wordt geprezen om zijn specifieke smaken. dat bleek ook. We raakten niet uitgepraat over de lekkere gerechten die je met je rechterhand en stickie rijst moest opeten. Tamarinde geeft ook kookcursussen en we besluiten op internet naar de lekkere recepten op zoek te gaan. Bijvoorbeeld naar de gestoomde vis in bananenblad en kokosnootmelk.
Als we thuiskomen in het hotel begint het te stortregenen. We drinken nog een biertje op het terras, ik schrijf in mijn dagboek, Jeroen zit te lezen terwijl de regen lekker op het dak klettert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
