Terug naar Amsterdam

14 augustus Van Bangkok naar huis

Toen we opstonden was het helder en zonnig. Voor het eerst sinds we in Bangkok zijn. We startten met zwemmen, ontbijten met spekpannenkoeken en met banaan en pakten onze tassen in. We checkten even hoe laat onze vlucht zou gaan, we dachten om 11 uur vanavond. Wat bleek? Dit was onze vervolgvlucht vanuit Guangzhou. Onze vlucht vanuit Bangkok zou al om 7 uur vertrekken. Goed dat we dit even nakeken. Dit betekende dus dat we om een uur of twee moesten vertrekken…. We ruimden het appartement op, schreven een kaartje aan de eigenaar om te bedankten en hadden nog tijd voor een laatste duik in het zwembad. We namen de Skytrain en Airport Rail Link naar Bangkok International Airport Suvannabhumi ( je hebt er nl. 2!) We moesten eerst naar de VAT refund, om een stempel te halen. Daarna inchecken.. Het was nog niet zo druk bij de balie van China Southern Airlines, maar er lag een aankondiging dat het vliegtuig een uur vertraagd was vanwege slecht weer in China. Wij hadden maar een uur overstaptijd, dus hoe moest dit? De vrouw achter de balie zei dat we het wel zouden halen. Ze gaf ons een soort ‘upgrade’ zodat we in China snel door konden. Zo rond een uur of drie waren we door de douane, security check en gingen we ons geld ophalen bij de volgende VAT office. We kregen 2100 B terug ( van de ruim 2800 die we betaald hadden) en gingen naar Gate F1 waar ons vliegtuig aan zou komen. Deze stond nergens aangekondigd. Wel allerlei andere vluchten, maar niet die van ons. Later kwam er een aankondiging op de borden dat ons vliegtuig om 22 uur zou vertrekken in plaats van 21 uur? We zouden dus nevernooit onze vervolgvlucht kunnen halen. Wat nu? We gingen op zoek naar een office van onze vliegmaatschappij. Daar zat niemand en bij navraag bleek dat er vannacht om 12 uur iemand zou komen. We liepen terug naar de Gate F1, en daar stond een man van de Security. Die ging voor ons bellen: er was een andere mogelijkheid: via een andere stad in China zouden we kunnen vliegen en dan later door naar Amsterdam. De man sprak nauwelijks Engels, schreef nog onduidelijker tijden en namen van steden op, maar het gaf ons wel hoop. Maar we wilden het toch zeker weten en besloten een dame van ‘ International Connecting Fligths’ om hulp te vragen. Of zij dit kon bevestigen, of kon bellen naar de incheckbalie, want wij konden er niet meer uit. Ze was heel aardig en na een paar telefoontjes gaf ze de hoorn door aan Martinus. Die begreep dat er een andere mogelijkheid was, een vlucht via Londen., een paar uur overstaptijd en dan naar Amsterdam. Er zou een vrouw ons met de auto op komen halen. We zagen onszelf al met zo’n golfkarretje over het vliegveld scheuren. Helaas kwam ze lopend en moesten we haar volgen. Ze was van Thai-Air en ze hielp ons met van alles: eerst moesten we terug door Immigration. Onze departurestempel werde gecancelled, daarna gingen we onze bagage ophalen bij de bagagebanden. Toen moesten we zelf terug naar de incheckbalie ( waar we zo’n drie uur geleden ook stonden) om opnieuw in te checken, maar nu bij Thai Air. Er waren 32 balies open, maar toch duurde het nog wel even voordat we onze eerste boardingpass tot Londen kregen. We kregen een ander papiertje, waarmee we in Londen de volgende vlucht moesten confirmen. Weer door Security, customs en naar de gate. Om 01.00 vertrokken we naar Londen. In een grote Airbus 380, met super aardige, prachtig geklede Thaise stewardessen. We kregen lekker een drankjes, maaltijd een scala aan entertainment: films, muziek, t.v-shows, spelletjes en er was een camera boven op het vliegtuig gemonteerd. Je kon dus ‘live’ het opstijgen en landen zien.
We sliepen een beetje en landde keurig om 0700 uur op Londen Heatrow. Met de bus naar een andere Terminal, nieuwe boardingpassen gehaald en geluierd in lekkere ligstoelen. Om 11.55 vertrok het vliegtuig richting Amsterdam. Een korte vlucht, want om 14.00 Nederlandse tijd landden we op Schiphol. We liepen rustig naar de bagageband en haalden onze bagage op, dachten we. De bagage van Jeroen en Martinus kwam na een kwartiertje, maar mijn mooi ingepakte rugzak ( met een felblauwe ‘Laundryzak” kwam niet tevoorschijn. Ook niet na een half uur, toen alle bagage afgeleverd was. We snelden naar het kantoortje ( met vele anderen) van de verloren gegane bagage( Aviapartner Baggage Tracing). Vulden een formulier in, er werd een rapport opgemaakt en ruim een uur later konden we het vliegveld verlaten. Het was intussen vier uur ’s middags. We zijn al ruim 30 uur onderweg en hadden enorme trek gekregen. De HEMA worsten lokten ons en we genoten hier erg van.
Toen de trein en metro naar huis.

Gewassen, boodschappen gedaan, frietjes gehaald en met een lekker wijntje voor de tv gehangen ( Martinus en ik). Jeroen maakte zich op voor surfkamp. Morgenvroeg moet hij de trein hebben naar Eindhoven en vliegt hij naar Port.

Terugkijkend: het was een geweldige reis. Een aantal zaken vielen op:

-overal in Azie is er op elk uur van de dag eten te krijgen

-het eten op straat is vele malen lekkerder ( en goedkoper) dan de (aangeprezen) restaurants van de Lonely PLanet (uitzonderingen daargelaten)

-je kunt altijd en overal gaan liggen om te slapen, in je winkel, je Tuk-Tuk, je brommer, auto, plastic stoeltje ( als bewaker) op een matje of gewoon op straat langs de autoweg.

-afval gooi je het liefste op straat of op de vloer van de bus je gaat niet lopen naar de dichtstbijzijnde afvalbak

-de mensen blijven altijd lachen, zeggen altijd ja, al bedoelen ze nee.

-alles gaat in een plastic zakje of het liefst meerdere plastic zakjes

-stokjes zijn de handigste eethulpmiddelen

-een wc met een waterdouche om je billen af te spoelen is veel lekkerder dan wc papier

-slippers zijn de handigste schoenen in een warm klimaat

-een dompelaar is onmisbaar om je eigen watervoorraad aan te vullen

-regen is heerlijk. Je koelt af, je wordt schoon en je muggenbulten jeuken minder.

-bloedzuigers zorgen voor uren bloedleegloop

-honden en katten zijn (evenals de mensen) veel kleiner dan bij ons. De ratten veel groter.

-je moet de helft van je plannen schrappen als je eenmaal op een van je bestemmingen bent en dan nog eens een kwart minder doen.

-VIP bussen blijken geen garantie te zijn voor een goede bus, voldoende beenruimte en Airco

-je moet je hond in Vietnam goed binnenhouden ( anders verdwijnt hij in de sate)

-de lekkerste slaapplek is een hangmat onder een boom

Tenslotte, reizen is de beste manier om je zinnen te verzetten