Zondag 26 juli Monniken en fietsen

Zondag 26 juli monniken en fietsen

Om half zes opgestaan om te kijken naar de monniken die langs de straat gaan om aalmoezen te ontvangen.Langs de kant van de weg staan ( vooral) vrouwen met manden vol rijst en andere eetbare dingen. In een lange rij lopen de monniken langs, gekleed in oranje of rode gewaden op blote voeten en allemaal met een paraplu ( het regent namelijk). Op hun buik dragen ze een gevlochten mand voor het eten.
De mensen langs de kant geven ze een beetje uit hun eigen zak of mand.
Vlakbij de tempel stond een rij monniken te zingen ( bidden). De mensen op straat zaten met geboden hoofd te luisteren met gesloten ogen. Als het gezang afgelopen is, lopen de monniken terug naar hun tempel en gaan de mensen weer over tot de orde van de dag.
Na het lekker ontbijt huurden we fietsen bij ons in de straat. Model kinderfiets, zonder versnelling, maar wel met een piepklein zwart mandjes voorop, een bel ( ergens onderaan het stuur. Brede mountain bikebanden en een zwart bagagdragerkussentje, die je bij ons alleen bij brommers ziet.

We wilden richting een waterval fietsen, maar hadden geen idee of we die zouden halen. Hij is ongeveer 25 km weg en we weten niet of de weg goed te fietsen is.
WE fietsen eerst naar de Mekongrivier en slaan dan linksaf. Door de buitenwijken van Luang Prabang en dan tussen de velden door. Het landschap lijkt wel wat op Vietnam: hele groene velden met in de verte heuvels. Alleen wordt er hier geen rijst en mais verbouwd, maar allerlei andere soorten groentes. In keurige akkertjes staan de plantjes netjes naast elkaar. Mannen en vrouwen met de kegelvormige gevlochten hoed op het hoofd zijn aan het werk.

We passeren verschillende dorpen waar het leven zijn gewone gang gaat. ER wordt gebouwd, getimmerd, gezaagd, zaken gedaan, vuurtjes gestookt, offers gebracht en natuurlijk gegeten en gedronken.

Het fietsen is erg leuk om te doen. Vooral als het valk is. We genieten van de vrijheid en de snelheid ( vergeleken met het lopen wat we afgelopen dagen vooral gedaan hebben)

Bij een grote splitsing kunnen we kiezen: 1km naar een kleine waterval of 23 km naar de grote. We besluiten eerst de kleien te gaan bekijken. We rijden de weg in, moeten na een tijdje rechtsaf een deels verhard, deels modderpad in. Hij gaat langzaam omhoog. Na een paar minuten bereiken we een tempel en inderdaad een kleine waterval Het water stroomt in een poel, waar een meisje de was aan het doen is. Bij het eerste gebouw van de tempel hangt een hele oude verroeste bel. We lopen door naar de kleine tempel, maar kunnen er helaas niet in. Alle deuren zijn afgesloten met een stevig hangslot. De buitenkant is prachtig beschilderd met afbeeldingen van het leven van Boeddha.
Buiten de tempel staan een paar beelden: papaboeddha met een zwarte baard, boeddha zlef en 2 zittende monniken. Aan de zijkant staan twee grote putten, waar water van de heuvel instroomt.

We fietsen terug naar de grote weg en gaan richting de grote waterval. De weg stijgt af en toe behoorlijk. Het is heel erg drukkend warm en het water dat we bij ons hadden is bijna op. Bij een tankstation kopen we nieuw water en ik vraag een stukje touw om mijn mandje wat hoger te trekken. Want hij loopt aan. Ik zet mijn rugzak op een plankje voor de winkel en verhelp het geschuur aan mijn voorband. Dan rijden we verder, hoger en hoger. Het gaat zwaarder en zwaarder. het zweet druipt van mijn lijf. Een stukje verder wordt het zo steil, dat Martinus en ik een eindje moeten lopen. Even later is het vlakker en kunnen we weer fietsen. Ineens denk ik: 'Wat is het licht op mijn rug. ' Waar is mijn rugzak? Ik had hem bij het tankstation laten staan:( Ik roep naar Martinus dat ik mijn rugzak kwijt ben. hij begrijpt het eerst niet. Ik sjees terug, zoef langs brommers, haal een tuc tuc in en duim inwendig: laat hij er nog staan! Al mijn papieren, paspoort, credit card en geld zitten erin.
Intussen geniet ik ook van het harde naar beneden rijden. Na een minuut of vijf zie ik het uithangbord van het benzinestation opdagen. IK sjees het terrein op en ja hoor, daar staat mijn mooie rugzakje. Precies op de plek waar ik hem had achtergelaten. Reuze blij doe ik hem op mijn rug en rij terug. Martinus en Jeroen zijn intussen ook gearriveerd. We besluiten niet verder richting de grote waterval te fietsen. De tocht is te zwaar, de fietsen te klein, het is te warm... We rijden langzaam terug. Drinken koffie langs de Mekong en besluiten lekker te gaan zwemmen bij een cocktailbar :"La pistoche"

Dat bleek een goede zet. Een blauwe oase : twee zembaden omringd door bananenbomen, ligbedden en zitjes. Een bar, met stoeltjes in het water en een keuken.

Het is superrustig. Twee Nederlands meisjes liggen te zonnebaden. We nemen direct een duik en genieten van de verkoeling. WE proberen het bubblebad, liggen op de bedden en genieten. Helemaal toen ze ( op ons verzoek) de muziek wat zachter zetten.

De zon komt af en toe door, soms een regenbuitje en een verkoelend windje zorgen voor een relaxte zondagmiddag.

Na een paar uur stappen we weer op de fiets. Oei dat valt tegen. Onze bovenbenen protesteren, de zon schijnt fel, de weg gaat ( weer ) omhoog en we zijn blij als we ons hotel bereiken.

Martinus gaat slapen en Jeroen en ik gaan nog even naar de Chinese supermarkt. We laten ons verleiden om een mooi snoepdoosje tekopen vorl met keelsnoepjes vanwege het leuke design. de rijstwijn laten we staan, we kopen een lekker kokosijsje en drinken gekoeld tamarindesap.

Onze fietsn moeten om 6 uur ingeleverd worden. Als we dit willen gaan doen breekt er een echte tropische regenbui los. Met bakken valt het water uit de hemel, spat omhoog en stroomt als bruine rivieren over de straten en stoepen. Even wachten dus maar. Het hotelpersoneel komt van alle kanten aangerend om de schone was te redden. Hotelgasten pakken hun fototoestel om dit watergeweld te fotograferen en filmen.... Wij ook!

We eten aan de straat en maken plannen voor de komende weken...