dinsdag 21 juli Quan Lan

dinsdag 21 juli op de boot van VAn Don island naar Quan Lan eiland.

9.45 AM. We hebben er al een hele dag op zitten. Om 4.45 ging de wekker, want we wilden naar de vismarkt. En om 5 uur begint de handel van de vers gevangen vis. Dit is wel heel vroeg. We stonden stilletjes op en liepen naar beneden, waar HIn ons al stond op te wachten. WE liepen onze straat uit en gingen rechtsaf naar het plein, waar we gisterenavond nog Mia Da gedronken hebben ( suikerrietwater). We waren niet de eerste. VErschillende vrouwen kwamen ons al tegemoet met plastic zakjes met vis.
Op het martkplein aangekomen is het een druktje van belang: een paar rijen met zeiltjes waarop de bakken met vis staan, of gewoon uitgespreid liggen. WE zien ( nog levende) garnalen in alle soorten en maten, nog levens in bakken met stromend water. Het water wordt gepompt via een kleine autoaccu. Bij elk kraampje staat een weegschaal, alles wordt precies gewogen. we zien inktvissen, een rog, een soort minipiranha's, een haai, een rog, gedroogde ansjovis, sardientjes en inktvis.

Er wordt druk onderhandels over de vis, mensen dringen voor, roepoen naar elkaar. Een oudere vrouw loopt achter ons langs en roept boze dingen naar een vrouw die twee rijden verder vis staat te verkopen. Het wordt steeds heftiger en na een minuut of vijf vliegen ze elkaar echt in de haren. ER wordt geslagen, geroepen, met de hoed gemept. WAt een sensatie. Een andere vrouw springt ertussen en probeert de gemoederen te bedaren en haalt ze uit elkaar. `om ons heen staat iedereen te kijken, te mompelen en boel te becommentariëren Intussen is de markt uitgebreid met groentes, fruit, kleding, snoep en etensstalletjes. Elke keer komt er een rij bij.

Bij het plein is een tempel. Hing vertelt hierover het volgende bij de poort van elke tempel staan altijd twee leeuwen, draken of leeuwdraken ( kop van een leeuw met een drakenstaart) Dit is om de tempel te bewaken en de boze geesten buiten te houden. Op het tempelplein stond ook nog een vrouwelijke witte boeddha ( mamaboeddha), staande in een Lotusbloem. DE tempel bestond uit een altaar met offers, wierook, geld en mooie bloemen.
In de tempel was een vrouw gebeden aan het zeggen. Ze sloeg af en toe op een bel en later klopte ze op een groot uitgehold stuk hout. het leek op het geluid van een woodblock, maar dan veel harder. Ze leek het niet prettig te vinden dat we in de tempel liepen en stuurde Hin min of meer weg.

Na de markt even terug in bed. Om 7.00 uur ontbijt: heerlijk pannenkoeken met banaan, honing en suiker. Als toetje grote schijven watermeloen. Zalig...

WE pakten onze tassen en maakten een strandtasje klaar, want we gingen fietsen naar het strand. Er stonden mountainbikes voor ons klaar met helm, Deze waren niet verplicht, dus hingen we die aan het stuur. We fietsten in een rustig tempo het dorp uit en reden langs rijstvelden, mangrove bomen, waterbuffels, een nekel paard en wegwerkzaamheden. Links va het eiland is het wad. Heel veel mensen lopen daar in het zand te graven. Hin vertelt dat ze zoeken naar speciale wormen. Dit is een delicatesse en levert veel geld op: 2.000.000 per kilo!

Na zo'n 20 minuten fietsen gaan we rechtsaf over een duinpad verder en gaan over een duinpannetje heen. We horen de branding en bereiken een verlaten strand ( op een Vietnamese vlag na). Hin gaat gelijk graven om voor ons een krab te vangen, maar het is te diep ( en hij heeft niet zulke lange armen!)
We kleden ons uit en duiken het warme water in. Heerlijk die golven. Er staat een sterke stroming. Als ik dieper kom, merk ik dat ik er niet tegenin kwam zwemmen. Na een paar minuten begin ik heel moe te worden. Ik roep Martinus, maar die begrijpt niet wat ik hulp nodig heb. Ik besluit met te laten meevoeren met de grote golven, zwem hard mee en na een paar minuten voel ik gelukkig weer het zand onder mijn voeten. Ik vond het best wel eng en besluit wat dichter bij de kust te blijven.
We struinen het strand af en vinden mooie schelpen, zien krabbetjes en inktvisschilden. Hin vangt nog een grote krab met zijn shirt en wil deze meenemen voor de lunch, maar helaas ontsnapt hij en verdwijnt hij veilig in zijn holletje.

N een uurtje stappen we weer op de fiets naar de volgende haven. Hier ligt een enorm schip zand te laden en staat de Tuc Tuc klaar met onze tassen en om de fietsen terug te brengen naar het hotel. Onze boot arriveert en we stappen in. WE varen weer langs de prachtige eilande. Jeroen gaat lekker zitten lezen en Martinus zit boven op het dek muziek te luisteren. Het waait gelukkig, want het is behoorlijk heet.

OM 11 uur krijgen we lunch`; rijst, garnalen, tahoe, gefrituurde kip, morning glory en als toetje verse ananas.

Even uitbuiken op het dek tot we weer in de haven terug zijn. De volgende groep stapt aan boord en wij lopen over de kade naar het hotel. Op de kade is het superdruk: grote vissersboten, minibootjes geroeid door vrouwen, verkoopboten met fruit, groentes, levensmiddelen, een benzineboot en veel taxiboten. WE zagen dat er net een schip gelost werd met hele lange dunnen vissen, met kleine scherpe tandjes. Ze werden gewogen en wogen zo tussen de 6 en 10 kg. Een vrouw schreef precies het gewicht op. Daarna werden ze in grote lange witte kisten met ijs gelegd, dichtgetaped met gele ductape en op kleine vrachtwagen geladen. Op de haven lopen veel streng uitziende beambtes rond, die checken of alles wel goed gaat.

We lopen langs de haven en bereiken ons hotel. Onder het zachte gezoem van de airco, getjoektjoek van de boten in de haven deden we een klein tukje.
Hiernaa gingen we naar een grot. Een vrouw in minibootje stond ons al op te wachten. Hin hield de boot vast en wij moesten instappen, onder een soort afdakje kronkelen en op een mini houten krukje ( 10 cm hoog) gaan zitten. De vrouw roeide rustig naar de overkant van de haven, waar een grote rots uit het water oprees. WE legden aan en stapten uit. Toen ging het mis met Martinus, hij verdraaide zijn rug en kon niet goed meer lopen... We liepen langs de rots naar de ingang van de 'grot'. Hin riep, maar niemand antwoordde. We konden toch de grot in onder leiding van Hin. zaklampje, net voldoende om zichzelf bij te schijnen. Ik liep op mijn slipperjtes. Het was er stikdonker, de vloer was ongelijk en je zag geen hand voor ogen. Ik vond het niet echt fijn. Martinus ondersteunde mij een stukje,maar dit ging niet goed.
WE moesten een aantal trappen op en hier haakte Martinus af. Trap lopen ging helemaal niet. Hij liep terug en ging beneden liggen.
Jeroen en ik liepen nog een klein stukje verder met Hin mee, die halfslachtig wat probeerde te vertellen over de vormen in de grot. Maar door het slechte licht was het nauwelijks te zien, ik vond het niet prettig en we gingen terug. Buiten riepen we naar Martinus, die nog steeds lag. Wij wilden nog even naar de top van de rots om van het uitzicht te genieten. Een steile ongelijke trep leidde naar boven. De leuningen waren gedeeltelijk verdwenen of vervangen door een stuk touw. Het was warm, ik zweette over heel mijn lijf, maar het was de moeite waard: Boven had je een prachtig uitzicht over de haven, de eilandenkust en de haven.

Terug in het hotel hadden we vrij tot 17 uur en zouden dan naar de beach gaan. Het was net drie uur geweest. Martinus wilde niets meer, behalve liggen, maar Jeroen en ik wilden gaan zwemmen.Het water was niet echt schoon. Toen we eruit kwamen zaten er heel veel kleine bruine streepjes op onze huis, maar het was wel heerlijk dobberen. Om 17 uur haalden we Martinus op. HIn was in geen velden of wegen te bekennen. Om kwart over klopte ik op zijn deur,;" five minutes" riep hij. Maar dit werden er dus 20. Hij was met collega's ven Etnic Travel Chinese Chess aan het spelen. IK merkte dat ik er best van baal dat hij zo laks aan het worden is. Maar goed, we liepen rustig naar het strand en genoten van het poedelen in het warme water.

Om 19.30 begon een waar feestmaal: in de keuken van het hotel was de tafel gedekt voor 12 personen: de vier drivers, Hin en zijn vrouw ( die op weg was naar een vier maanden durende cursus om chefkok te worden), de hoteleigenaar, zijn vrouw en dochten en wij drietjes. De rijstwijn werd ingeschonken en de gekookte oesters verschenen in grote schalen op tafel: 10 kg!!!!
We smulden dat het een lieve lust was. Als bijgerecht was er rijst, groetnes, en gefrituurde stukjes kip. WE prooostten en aten en proostten en aten. Het was supergezellig. Wij dronken maar een glaasje rijstwijn, maar de rest ging echt los. HOeveel er gedronken werd uiteindelijk weten we niet, want wij gingen rond een uur of half 11 slapen.