SaPa trekking 17 juli dag 1

Jeroen voelde zich 's ochtends goed genoeg om te gaan, maar wilde nog geen Vietnamees eten. Dus kocht hij een lekker broodje met sojabeleg en wij aten een Noodlesoepje. Om 9 uur ontmoeten we onze gids Lan Do. Een kleine vrouw van 29 jaar van het Monghvolk. Ze was gedeeltelijk traditioneel gekleed: ze droeg een geborduurde rok en zwarte windsels om haar benen. Ze had wel Westers Nikes, een North Face rugzak, een regenhoek en mobiele telefoon.
We gingen met de getekende kaart van het gebied zitten om te overleggen wat voor soort trekking we wilden gaan doen. Er waren veel mogelijkheden variërend van easy, moderate of hard, wel of niet bij een familie thuis slapen, of we eerst wilden dalen en dan stijgen of omgekeerd. Alles werd besproken. Ik had een beetje last van mijn darmen, dus ik verdween af en toe naar de wc.
We besloten eerst naar beneden het dal in te gaan, enkele dorpen te bezoeken en dan aan het eind van de middag naar boven om te overnachten bij haar zus.

We liepen eerst door SaPa, de route langs het plein, de kerk en het busstation. Hier was ook een overdekte markt, waar Lan vlees en fruit kocht. OP de markt lagen halve varkens ( met kop en el), vlees, vis, groente en fruit.
Vanaf de markt verlieten we gelijk de grote weg en liepen langs een smaller pad om hoog de heuvels in. We werden gevolgd door twee Monghvrouwen die ( dat bleek in de middag) alleen meeliepen om spullen te verkopen. Ik dacht dat ze erbij hoorden!
We liepen steeds hoger en bereikten na een tijdje lopen een soort uitzichtpunt. Ik vond daar een prachtig gevlochten hart op een stokje en gaf deze aan Martinus. Gelijk gingen de vrouwen er ook een maken, plus gevlochten paarden, die ze ons cadeau gaven.

Lan is een geweldige gids. Ze vertelde over het land, haar volk en wist veel te vertellen over planten en dieren. Ze wees ons op een theeplantage, hennepplanten ( waar de vrouwen al lopend draden van vlochten om later te weven. Ze liet ons allerlei vruchten en bladeren proeven die we onderweg tegenkwamen.

Het was een prachtig pad, gedeeltelijk langs en door de rijstvelden. De oogsttijd is in dit gebied over een paar maanden. Ze kunnen maar 1x oogsten omdat het hoger ligt. In Zuid Vietnam kunnen ze wel 3x per jaar oogsten. Het water wordt geleid door een ingenieus watersysteem van bamboepijpen, stroompjes en plastic tuinslangen. Je hoort de hele tijd water stromen, krekels en cicaden en soms een vogel die roept als een soort uil. Deze helpt om de rijst te laten groeien ( volgens Lan)

Ze lieten ons Indigoplanten zien, en de tonnen waarin stof geverfd werd. De lappen worden gedroogd en later gebatikt, geborduurd of met lapjes erop bewerkt. We zagen o.a. portemonnees, kussenslopen, wandkleden, sleutelhangers en tasjes die je om kunt hangen.

In de kleine dorpjes die we passeerde stikte het van de kleine kinderen, honden, katten, kippen met tientallen kuikentjes, eenden, duiven, waterbuffels en hangbuik zwijnen.

Het regende af en toe, waardoor het lopen steeds lastiger werd. De paadjes werden een soort modderglijbanen, met af en toe een steen om vaste grond onder de voeten te krijgen. Mijn schoenen bleken niet echt geschikt voor dit soort acties, de modder kleefde steeds meer aan mijn schoenen vast. en menigmaal glibberde ik stukjes naar beneden. Ook Martinus ( die op zijn gympen liep) gleed regelmatig uit. De vrouwen liepen vrolijk pratend op hun slippertjes heuvel op en af en hadden nergens last van. Ze zagen wel hoe ik af en toe worstelde met de zoveelste helling en boden mij een hele sterke hand aan. Half rennend, zijwaarts lopend, kleine sprongetjes maken en glibberend bereikte ik de bodem van het dal.

Halverwege de dag gingen we de rivier over via een grote metalen hangbrug, die flink heen en weer bewoog als je daar met een paar man overheen liep. Aan de andere kant van de brug zagen we dat een groot dik roze varken met veel gekrijs een stal in werd getrokken en geduwd. het beest wilde absoluut niet ( alsof hij wist wat hem te wachten stond) En ja hoor, toen we gegeten hadden, lag het beest dood langs de weg. De ingewanden werden schoongespoeld in de rivier.

Na het eten voelde ik met niet zo heel erg lekker. Mijn darmen waren wat aan het rommelen en ik had een beetje hoofdpijn.
Maar er moest gehandeld worden: we moesten natuurlijk wel wat kopen van de twee vrouwen. Jeroen kocht een portemonnee en een tasje, ik kocht een tasje en oorbellen. Na de handel verdwenen de vrouwen terug naar SaPa.

Wij koelden onze voeten in de rivier. We wilden eigenlijk zwemmen, maar de schoongespoelde darmen een paar meter verderop weerhielden ons ervan.

We liepen verder, door nog meer dorpjes, rijstvelden en toen moesten we omhoog. Ik voelde me steeds minder goed, Ik voelde dat ik naar de wc moest, maar er was nergens een geschikt plekje.Ik stopte vaak om wat te drinken, hield mijn hoofd onder stroompjes, maar niets leek meer te helpen. De hoofdpijn werd erger, mijn darmen rommelden, ik begon te zweten en werd een beetje duizelig.

Bij de laatste pauze bleek dat ik inderdaad diarree had, de hoofdpijn nam toe. Lan had een soort mentholpleisters die ze op mijn voorhoofd, slapen en nek plakte. Hartstikke lief, maar het hielp niet genoeg. Strompelend legde ik de laatste meters af naar het huis van haar zuster en schoonfamilie. We werden vriendelijk begroet door de schoonvader. Ik wilde alleen maar liggen en deed dit ook. Koude rillingen, misselijk, hoofdpijn. ik voelde me echt beroerd. Ik mocht gelijk gaan liggen op een mooi bed met klamboe en viel in slaap....

Na een paar uur werd ik wakker en moest naar de wc. Martinus liep met met mee en ondersteunde me. MIjn darmen geleegd en daarna heel erg overgegeven. Alles kwam eruit. DAt luchtte wel heel erg op.

De hele familie kwam kijken, ze waren erg bezorgd en wilde maar dat ik wat zou eten, maar ik hoefde niet. Alleen liggen en slapen. En dat deed ik dus ook....